Historie zdejších zvonů
V kostele, který zde stál nejméně od roku 1354 zvon asi nebyl, a pokud byl, vzal jistě za své při požáru kostela v husitských válkách 1432 dle zdejší pověsti. V dobách konfese podobojí zde byla pravděpodobně jen modlitebna. Zřízení dalšího dřevěného kostela není datováno. Má se za to, že to bylo před rokem 1555. Tohoto roku byl pro zdejší kostel ulit první zvon.
První zvon ulil mistr Václav Konvař v Hradci Králové r. 1555. Reliéf Madony na něm svědčí o tom, že zdejší konfese podobojí ještě nezavrhovala mariánskou úctu jako později protestanti. Tento zvon přežil řadu pozdějších puklých zvonů a visí zde dodnes.
Druhý zvon byl ulit v r. 1624. Nechali ho ulít farníci Bozkova, Roztok a Jesenného. Jsou na něm citáty z Písma (Žalm 141). Třetí zvon, zasvěcený sv. Jáchymovi a Anně, byl přelit z jiného staršího v r. 1764 za P. Václava Duška. Lil ho Johann Georg Kühner. Čtvrtý zvon byl zasvěcen Panně Marii a s dalšími dvěma byl osazen v r. 1848. Zvon je dílem c.k. dvorního zvonaře Karla Belmana. Duchovním správcem byl v té době Dr. Alois Šalk.
Pátý zvon byl zasvěcen svatému Aloisovi. Kmotrem při svěcení byl Dr. F. L. Rieger, poslanec Říšské rady za železnobrodský okres. Šestý zvon byl zasvěcen sv. Františkovi. Ulil ho F. M. Schreiter. Nejmenší ze zvonů se dodnes užívá jako umíráček. Je zasvěcen sv. Václavu, a byl posvěcen roku 1848. Všechny tyto zvony posvětil s biskupským zplnomocněním zdejší farář Alois Šalk. Tyto zvony byly v r. 1916 zrekvírovány pro válečné účely. Ponechán byl jen zvon z roku 1555 a umíráček z roku 1848. V roce 1923 byla započata sbírka na nové zvony. Jejím hlavním organizátorem byl řídicí učitel Stanislav Dolenský, č.p. 38. Zvony byly ulity dne 19.3.1924 u firmy Oktáv Winter Broumov. Tři z nich se zakoupily ze sbírek, čtvrtý daroval místní rodák Stanislav Balatka z č.154.
Zvony byly přivezeny vlakem na nádraží do Jesenného, odkud je přepravil do Bozkova rolník Vojtěch Říha z č.p. 65. Největší zvon, vážící 360 kg (lidově zvaný “Májovák”) byl zasvěcen Panně Marii bozkovské. Druhý, 215 kg těžký zvon s rohanským znakem (lidově zvaný “Poledňák”), byl zasvěcen sv. Josefu. Oba se do roku 1940 ovládaly skrz celou věž provazy. 102 kg těžký sv. Václav visel přesně nad schody ve věži. Nejmenší, sv. Stanislav, vážil 65 kg a byl u jižního okna.
W kościele, który tutaj stał conajmniej od roku 1354, nie było prawdopodobnie dzwonów, a jeśli były, to mogły ulec zniszczeniu w czasie husyckich wojen w 1432 roku według tutejszej legendy. W czasach, kiedy w Bozkowie było wyznanie “pod dwiema postaciami”, stał tu prawdopodobnie tylko dom modlitwy. Postawienie nowego kościoła nie jest udokumentowane. Wiadomo, że było to przed rokiem 1555. Tego roku był odlany dla tutejszego kościoła pierwszy dzwon. Odlał go mistrz Wacław Konwarz w Hradcu Kralowe w 1555.
Płaskorzeźba Madonny odlana na nim świadczy o tym, że tutejsi wierzący “pod dwiema postaciami” jeszcze nie odrzucili maryjnej pobożności, jak to uczynili protestanci. Ten dzwon przeżył wiele późniejszych dzwonów, które popękały, a wisi aż do dzisiaj.
Drugi dzwon był odlany w 1624 roku. Dali go odlać parafianie Bozkowa, Roztok i Jesennego. Są na nim cytaty Pisma św. (Psalm 141).
Trzeci dzwon, poświęcony św. Joachimowi i Annie był odlany z innego, starszego dzwonu w 1764 roku, kiedy proboszczem był Wacław Duszek. Odlał go Johann Georg Kuhner. Czwarty dzwon był poświęcony Matce Bożej a z dwoma kolejnymi był zawieszony w 1848 roku. Dzwon był dziełem Nadwornego odlewnika Karla Belmana. Było to w czasie, kiedy proboszczem był Dr Alois Šalk.
Piąty dzwon był poświęcony św. Alojzemu. Ojcem chrzestnym tych dzwonów był Dr F.L. Rieger, poseł Rady Rzeszy z powiatu Żeleznobrodskiego. Szósty dzwon był poświęcony św. Franciszkowi. Odlał go F.M. Schreiter.
Najmniejszy, św. Stanisław ważył 65 kg a wisiał przy południowym oknie. Dzwoniło się nim na klękanie. Wszystkie dzwony dzwoniły podczas odpustów, uroczystości i na pogrzebach. Miały zharmonizowany dźwięk. Były pierwszymi dzwonami powojennymi w Dekanacie Semilskim. Po raz pierwszy dzwoniło się nimi na pogrzebie ubogiej Agnieszki Hlouszkowej. Antoni Fiszera z nr. 66 darował drzewo potrzebne na zawieszenie dzwonów. Upoważnionym do poświęcenia dzwonów został Józef Soukup, kanonik Kapituły przy katedrze św. Wita w Pradze. Poświęcenia dokonano 4.05.1924.
Po raz drugi dzwony były zarekwirowane w roku 1942, co widzimy na fotografiach z tamtego czasu. Pozostał tylko dzwon z roku 1555 i umieraczek z roku 1848. Na końcu 1945 roku udało się dostać z Pragi z Manin dzwon z roku 1550 – dzisiaj największy, który nie miał właściciela, prawdopodobnie pochodzący ze Sudetów.